Szkoła Podstawowa

Ogólne informacje

Wioska Lubaszowa należy do najstarszych osad Małopolski. Ślady osadnictwa na tutejszym terenie odkrywają archeologowie od czasów epoki kamiennej , poprzez okres rzymski i wczesnośredniowieczny. Za Bolesława Chrobrego powstała w Lubaszowej “stróżka” czyli gródek, strzegący handlowego szlaku węgierskiego prowadzącego przez Biecz do Bardiejowa. Dziś pozostała po nim jedynie legenda topograficzna. Wzgórze, na którym stał ogródek do dziś nosi nazwę “Zamek”, a część jego podnóża “Podwale”. Pierwsza historyczna wzmianka o Lubaszowej pochodzi z tzw. “Dokumentu Idziego” z 1105 r. W dokumencie tym wioska nosi nazwę “Lube” i jest już wsią. Jest to nazwa osobowa, pochodząca od nazwiska pierwotnego założyciela wsi z rodu “Luba”, który w XI w. liczył 64 gniazd rodowych. Nazwa “Lube” utrzymała się do XV wieku. Jan Długosz w 1470 r. nazywa ją “Lubo” albo Lubaszowa. W 1105 r. Judyta, wdowa po Władysławie Hermanie, podarowała Benedyktynom Tynieckim wioski należące do jej wiana: Tuchów, Meszną Opacką i Lubaszową. Odtąd przez 7 wieków Lubaszowa pozostawała pod rządami Benedyktynów Tynieckich, którzy w Tuchowie mieli swoją rezydencję. Z ich ramienia administratorami wsi byli zmieniający się dzierżawcy. W 1340 r. Lubaszowa wraz z Tuchowem otrzymała korzystniejsze prawa magdeburskie. Wsią zarządzał sołtys posiadający szerokie uprawnienia administracyjne i gospodarcze. W 1657 r. wioska została obrabowana i zniszczona najazdem Rakoczego z Węgier, a następnie przez Szwedów. Czteroletnia wojna...