Narodowe Centrum Kultury

Ogólne informacje

Historia Narodowego Centrum Kultury Historia NCK sięga roku 1950, kiedy przy ówczesnym Departamencie Amatorskiego Ruchu Artystycznego Ministerstwa Kultury i Sztuki została powołana Centralna Poradnia Świetlicowa i Wzorcownia Artystyczna. Zmiana kierunku działalności powstałej w latach 50. instytucji zaowocowała jej przemianowaniem na Ośrodek Instrukcyjno-Metodyczny Pracy Kulturalno-Oświatowej. W latach sześćdziesiątych, już jako samodzielna jednostka, oderwana od Ministerstwa Kultury i Sztuki, ośrodek funkcjonował jako Centralna Poradnia Ruchu Artystycznego, rozszerzając zakres swojej działalności o sekcję oświatową. W 2002 roku nastąpiło połączenie Centrum Animacji Kultury, Instytutu Dziedzictwa Narodowego oraz Krajowego Ośrodka Dokumentacji Regionalnych Towarzystw Kulturalnych. W ten sposób powstało Narodowe Centrum Kultury. Nowa instytucja przejęła część zadań CAK, IDN i KODRTK rozszerzając jednocześnie zakres swojego działania o nowe projekty i programy. W roku 2005 decyzją Ministra Kultury NCK połączyło się z Centrum Międzynarodowej Współpracy Kulturalnej, tworząc Instytut im. Adama Mickiewicza, by w 2006 roku ponownie podjąć samodzielną działalność zarówno na polu oświatowym, wydawniczym jak i w zakresie upowszechniania i promocji kultury. NCK należy do ENCATC (European Network of Cultural Administration Training Centers). Misją ENCATC jest stymulowanie i zachęcanie do rozwoju kultury szczególnie w zakresie zarządzania, polityki edukacji kulturalnej i określania jej...