STRAŻ MIEJSKA W DEBRZNIE

Ogólne informacje

Debrzno to gotycki gród warowny. Pierwsze wzmianki pochodzą z połowy XIV w., chociaż zachowane ślady wskazują, że już w XII w. istniała tutaj osada (grodzisko o konstrukcji drewniano-ziemianej odkryte w rejonie Debrzna Wsi). W czasie monarchii piastowskiej władzę na tych ziemiach sprawowali książęta pomorscy, ale w 1312 r. Ziemia Człuchowska wraz z Debrznem dostała się pod panowanie krzyżackie. Po raz pierwszy nazwa miejscowości wymieniona jest w dokumencie z 1345 r. W 1354 r. Krzyżacy nadali Debrznu przywilej lokacyjny i od tego czasu można mówić o historii miasta, które wówczas nosiło nazwę Fredeland. Z tego okresu pochodzi też herb miasta: dzik na biało-zielonym tle. Miasto pełniło rolę strażnicy, w związku z czym zostało dobrze ufortyfikowane (wykorzystując naturalne położenie Debrzna). W tym okresie przypuszczalna liczba mieszkańców wynosiła ok. 465 i prawdopodobnie Debrzno było jednym z większych ośrodków miejskich w regionie. W Debrznie, które miejskie prawa chełmińskie otrzymało z nadania wielkiego mistrza krzyżackiego Winrycha Kniprode, miał istnieć według przekazów historycznych zameczek obronny. Debrzno leżało na ważnym szlaku komunikacyjnym. Tutaj krzyżowała się tzw. "droga margrabiów" ze szlakiem handlowym prowadzącym z Wielkopolski nad Morze Bałtyckie do Sławna i Słupska. Po zdobyciu przez zakon krzyżacki Pomorza Gdańskiego, Krzyżacy wznieśli w pobliżu Debrzna niewielki zamek rycerski do obrony rubieży państwa zakonu. Jednym z administratorów na zamku, jak...