URZĄD GMINY W BIŁGORAJU

Ogólne informacje

Nasze okolice od najdawniejszych lat porastały piękne prastare bory, zwane Puszczą Solską, które, karczowane od wieków, tylko w małej części dały się ujarzmić. Południowe krańce ziemi lubelskiej jeszcze w XVI wieku należały do najsłabiej zurbanizowanych terenów Małopolski. W wieku XVI dotarła tutaj wreszcie akcja kolonizacyjna, napędzana popytem na zboże i drewno. Wycinano połacie rozległych borów i zakładano nowe osady. Jednymi z pierwszych osad były m. in. Sól (początkowo Oleandry), Dąbrowica i Gromada. W tym samym czasie dzięki staraniom rodziny Gorajskich założono także ośrodek miejski Biłgoraj. Niedługo później na skraju Puszczy Solskiej powstało kilkanaście kolejnych wsi, których ludność zajmowała się głównie "rzemiosłem leśnym", a także uprawą roli. Mieszkańcy puszczańskich kniei korzystali z dóbr, jakie dawał las: bory karczowano, a drewno spławiano drogą rzeczną, zaczynając od rzeki Białej Łady na terenie Gminy Biłgoraj, przez Tanew – San – Wisłę, aż do Gdańska. Z drewna pozyskiwanego w lasach Biłgorajszczyzny wyrabiano maszty okrętowe doskonałej jakości. Lasy dawały drzewo na opał, a także na budowę i odbudowę zniszczonych domostw gdyż podbiłgorajskie wsie były wielokrotnie najeżdżane i palone po najazdach Tatarów czy Szwedów, a także podczas licznych walk powstańczych i partyzanckich. Ludność leśnych osad trudniła się produkcją smoły, terpentyny, mazi oraz węgla drzewnego. Dawniej bogactwo runa leśnego jakie dawał las – jagód, grzybów, żurawiny czy borówki –...