Szkoła Prawa Francuskiego/EDF

Ogólne informacje

Tradycje krakowskiego Wydziału Prawa sięgają początków Uniwersytetu Jagiellońskiego. W zamyśle fundatora Wszechnicy, króla Kazimierza Wielkiego, zakładane w Krakowie w 1364 r. pierwsze w Polsce studium generale miało być przede wszystkim uniwersytetem prawniczym. Na 11 katedr uposażonych ze skarbu królewskiego, 8 przyznano prawnikom. Królestwo Polskie potrzebowało wykształconych jurystów, zdolnych krzewić w społeczeństwie zasady dobra publicznego, porządku i sprawiedliwości. W XV w. w krakowskim Wydziale Prawa uczono tylko prawa kanonicznego w ramach trzech Katedr: Dekretów, Dekretałów oraz pozostałych części Corpus Iuris Canonici. Gościły tu modne podówczas idee koncyliaryzmu. Sławę wiekopomna zdobyli profesorowie Stanisław ze Skarbimierza oraz Paweł Włodkowic z Brudzenia, twórcy polskiej szkoły prawa narodów. Jako jedni z pierwszych w Europie głosili tezę o prawie pogan i innowierców do własnego państwa i obowiązku władców chrześcijańskich do respektowania suwerenności tych państw. W 1491 r. powołano Katedrę Reguł Prawa, którą powierzano każdorazowo seniorowi Bursy Prawników. W ramach tego wykładu uczono podstaw wiedzy prawniczej. W 1533 r. powstała już na stale katedra prawa rzymskiego. Podstawą wykładu były Instytucje cesarza Justyniana. W murach Kolegium Prawniczego (dzisiejszego Collegium Iuridicum) gościło wielu wybitnych prawników, jak Mikołaj Jaskier, Bartłomiej Groicki, Jan Herburt, Jan Kirsztein Cerasinus, Jan Tucholczyk. Pozostawili po sobie liczne dzieła...