Kawiarnia U Przyjaciół

Ogólne informacje

1, 2, 3, 4, 5,... Nauczyliśmy się pić kawę inaczej. W towarzystwie pisarzy nie wypada siorbać, pokasływać; książka też nie byle czyja i twarz jakaś taka skupiona na występ. Dziwi takie ciśnienie chwili. Kilka podobnych odwiedzin i zaraz myśl, że pisać by się chciało, albo czytać bardziej, albo, że muzyka to bardzo dziwny parasol wyobraźni. Że z powieściami i wersami chadza na spacery. Jeśli już jest ich więcej: tych słów, dźwięków, myślenia o zasadności mieszania cukru, o skupieniu twarzy, o zachodzeniu do własnej głowy, to zaczyna się liczyć dziwne sprawy. Nauczyliśmy się nie liczyć dziwnych spraw, tylko ich doglądać. Nagle okazało się, że na innych głowach też są kapelusze i życia (choć całkiem niewyobrażalne), że też tam ptaków się gnieździ sporo, też w szachy, po męsku grają ważne decyzje, też z gracją kobiet eterycznych stąpają idee. Zupełnie nieoczekiwanie w antrakty zaczęły wpychać się pragnienia, z lóż samodzielnie wyszły drobne świństwa i ukłonem oddały szacunek prostym słowom. Także nieoczekiwanie biletem było pomarszczone czoło. Jedno było ciekawe świata, inne uśmiechnięte, jeszcze inne zduszone przyciasną czapką. Ale spotkały się na tej kawie z pisarzami, gdy spacerowały idee, grały decyzje a dźwięki w tym wszystkim pewnie rytmizowały napięcia czegoś, co potocznie nazywa się atmosferą. Nauczyliśmy się pić kawę inaczej. Gdy już, ukłoniwszy się w zaskoczeniu i w przeświadczeniu, że byłoby dobrze znów tak dziwnie pobyć, przekonaliśmy się, że Przyjaciele są...